سیاحت در آنگولا؛ تلاش‌های دولت و مردم برای بازسازی فرهنگی شهر موسامدس

شهر موسامدس ؛ شهری که متعهد به انجام نوسازی‌های گسترده و فرصت‌سازی برای هنرمندان جوان و خلاق است.

شهر موسامدس در حال حاضر از مسیر همکاری‌های سه بخش دولتی، خصوصی و جامعه مدنی، یک رنسانس واقعی را تجربه می‌کند که ویژگی عمدۀ آن استفاده از رنگ‌های زنده در سراسر شهر، احیای حس در اجتماع بودن و ارج گذاری به تاریخ کهن شهر آن هم به کمک هنر، معماری و سینما است.

این شهر که دروازه‌ای به صحرای نامیب در جنوب‌غرب آنگولا است، یکی از بنادر پررونق ماهیگیری این کشور نیز محسوب می‌شود.

محرک اصلی بازسازی و اقبال به نوآوری‌ها در این شهر، «اما سامالی دا سیلوا» معاون فرماندار استان نامیبه بوده است. او می‌گوید: «اولین هدف اجرای این برنامه به عنوان یک برنامۀ استراتژیک برای ما، ایجاد یک روحیه جمعی و فراگیر در شهر بود.»

گام دوم پس از تغییر طرز فکرها نیز ساماندهی ظاهر شهر است.

اما سامالی دا سیلوا می‌افزاید: «ما بازسازی و مرمت مرکز تاریخی شهر را در دستور کار قرار دادیم؛ حتی در این راه همکاری با شرکت‌های کوچک را آغاز کردیم.»

در همین راستا همچنین قرار شد که یکی از سازه‌های نیمه‌کاره و رها شدۀ شهر را که یک سالن سینما بود نیز بازسازی و تکمیل شود؛ جایی که قرار بود یک سینما همچنین گالری برای هنرمندان دایر شود اما ساخت آن به دلیل وقوع جنگ‌های داخلی متوقف شد و از سال ۱۹۷۴ میلادی در انتظار بازگشایی و برگزاری نمایشگاه است.

اکنون خانم دا سیلوا قصد دارد این پروژه را کامل کند و توانسته در این راه حمایت «هیلدوبرتو آلفردو مادیرا» که پدرش یکی از سازندگان این بنا بود را جلب کند.

هیلدوبرتو آلفردو مادیرا می‌گوید: «من فکر می‌کنم که باید شیوه تفکر سازندگان این بنا را ادامه دهیم و با تکمیل آن، در سطح ملی و بین‌المللی نشان دهیم که این استان چه توانمندی‌هایی در موضوع هنر و فرهنگ دارد.»

خانم داسیلوا با جلب مشارکت مردم، ارتشی از نقاشان بومی را بسیج کرد تا نمای ساختمان‌ها و خانه‌ها را در سراسر شهر بازسازی کنند.

یکی از شرکت‌های بخش خصوصی که در این پروژه مشارکت دارد، انجمن Tokamak Teto است که مبدع طراحی‌های شهری زیبایی بوده است.

مدیر این انجمن می‌گوید: «وقتی شهروندان و اعضای جامعه ما می‌بینند که تیمی در حال کار روی زیستگاهشان هستند، متعجب می‌شوند. مهمترین چیز برای موفقیت در این راه گفتگوست و آنها درنهایت فضاهای زندگی خود را با ظاهری جدید می‌بینند.»

هنرمندان خیابانی مانند یوهانس سیلاس و پائولو دانیل نیز در این پروژه مشارکت دارند.

پائولو دانیل می‌گوید: «می‌خواهیم مطمئن شویم که این استان همچنان زیبا و پویا و الهام‌بخش هنرمندان بیشتر و بیشتری خواهد بود. ما با این کار دیوارها را زنده می‌کنیم و روی هر دیوار شهر، بخشی از فرهنگمان را به نمایش می‌گذاریم… ما تلاش می‌کنیم شرایطی جوی را که در جنوب کشور آنگولا حاکم است را نیز نشان دهیم. اینجا عملا یکی از مناطقی است که دچار بیشترین خشکسالی‌ها شده است.»

یوهانس سیلاس نیز می‌افزاید: «روی دیوارها تصاویری کشیده می‌شوند که حس زیادی را تداعی می‌کنند. مثلا ما پسری را نقاشی می‌کنیم که از روی زمین آب می‌خورد… این پروژه همچنین باعث شده که برای بیکاران زیادی، شغلی دست و پا شود؛ زیرا کار هنری نیز کار است. با این کار هم افراد زیادی که به حاشیه رانده شده بودند جذب این پروژه شدند و هم شهر از نظر هنری سود می‌برد.»

فراتر از هنر، این پروژه باعث اشتغال‌زایی برای ساکنان محلی نیز شده است؛ بویژه در بخش کسب و کارهای تولید رنگ که طیف گسترده‌ای از رنگ‌ها را برای نقاشان تولید می‌کند.

سواحل این شهر نیز از فواید این پروژه بهره برده‌اند و اکنون رنگهای بیشتری در سایبان‌های نصب شده در ساحل دیده می‌شود.

سامالی دا سیلوا در پایان می‌گوید: «ما سعی داریم شهرمان را رنگارنگ‌تر، سرزنده‌تر و مطمئناً جذاب‌تر کنیم